غـارِ حـرا سـیـنا شده در روزِ مبعث            ذکرِ خـدا احـیـا شده در روزِ مبـعـث
اِقراء باسمِ ربّکَ.. نجوایِ عشق ست            بر رویِ لب گویا شده در روزِ مبعث

دیگر محـمّد را امین تـنهـا نـخـوانـید            از سویِ حق طاها شده در روزِ مبعث

قـربـانِ آقـایی که مـولایِ جـهـان شـد
با اذنِ حق او خـاتـمِ پـیـغـمـبـران شد

جبریل دستش را گرفت و ساده برخواست            با خواندنِ آیاتِ حق؛ پُر باده برخواست
در گوشه‌ای گرمِ مناجاتِ خودش بود            با امرِ ایـزد ناگهـان آماده برخـواست
آمـد بـشـر را بُـرد تـا عــرشِ مـعّــلا            بر یاریِ دستانِ هر افتاده بر خواست

نـامِ مـحــمّـد شـد بــلــنـد آوازۀ دهــر
نـازل شـود قــرآنِ او در لـیـلـۀ قــدر

او مکتبی دارد پُر از عشق و پُر از شور            پـرداخـته در قـلب‌ها؛ دنیایی از نـور
اصلاً چه می‌فـهـمـیـم از نـامِ مـحـمّـد            قطعاً مقـامِ اوست در سجّاده؛ مستور
خـتـمِ رسـولانِ الـهـی، خـاتـمِ عـشـق            در آسمان با نامِ احمد گـشته مشهـور

با بـعـثتِ او زیر و رو شد کـلِّ عـالم
پس می‌شود الـفاظِ او بر سیـنه مرهم

ما را بخوانـید عـاشـقان؛ عـبـدِ محمّد            هـسـتـنـد کـلِّ شـیـعـیان؛ عـبـدِ محـمّد
مـا پـیـروِ شـاه ولایـت شـاهِ عـشـقـیـم            خوانده خودش را بی‌امان عـبدِ محمّد
نهـج البلاغه شاهدِ این مطـلبِ ماست            فخرِ امـیـرِ مـؤمـنـان… عـبدِ محـمّـد

باید که تـسـلـیـمِ سـخـن‌هایِ نـبـی شـد
بعد از پیـمـبر خاک پاهـایِ عـلی شد

یک روز بعثت می‌شود تکرار قطعاً            یک روز پـیـدا می‌شـود دلـدار قـطعاً
یک روز می‌خوانند که وقتِ ظهور است            بیرون شود از غـارِ غـیبت یار قطعاً
دنـیا گـلـستان می‌شـود با اذن مـهـدی            دل های غـافـل می شود بـیـدار قـطعـاً

اصلاً پیامِ مبعث ست دل زنـده داری
هـشیار شو گـر عاشقِ دل بیـقـراری